७५ म्ह सन्तान दुम्ह अजिया पुनर्जन्म (किपा व भिडियाे लिसें)

निम्ह काय, प्यम्ह म्ह्याय्या मां, नीच्याम्ह छय्या अजि, पीछम्ह छुइया तापाःअजि राजमति डंगोलया पुनर्जन्म जुल । वय्कःया ७५ म्ह सन्तानतय्सं हे मंगलवाः विधिपूर्वक वय्कःया पुनर्जन्म यानाबिउगु खः ।

नेवाः परम्परा कथं प्यक्वःगु ज्याजंक्वयात पुनर्जन्म कथं कायेगु यानातःगु दु । सछि दँ थ्यनेत निलात्या जक ल्यं दनिम्ह मय्जु डंगोलयात चाबहीया थःगु छेँ न्ह्यःने च्वंगु महाद्यःया देगलय् प्यक्वःगु ज्याजंक्व यायेगु झ्वलय् त्यपं पिकयाः पुनर्जन्म बिउगु खः ।

ज्याजंक्वया पुरोहित जुयाच्वनादीम्ह बाज्या अनन्तराज राजोपाध्यायं धयादीगु दु, ‘नेवाः परम्पराय् जक दुगु ज्याजंक्व यायेगु विधि कथं प्यक्वःगु जंक्व यायेगु धयागु थः हे द्यः जूवंगु खः । द्यः जूम्ह जूगुलिं हाकनं जन्म यायेत त्यपय् दुने तयाः त्यप तछयानाः पिकायेगु चलन दयेकातःगु जुइमाः ।’

प्यक्वः ज्याजंक्वयात देव रथारोहण धाइगु खः । मनू हे द्यः जुइगु जूगुलिं देव रथारोहण धाइगु खँ कनादिसें पुरोहित राजोपाध्यायं धयादिल, ‘प्यक्वःगु जंक्व यायेखंम्ह वय्कः ला भाग्यमानी हे जुल, उकिया लिसें झी नं भाग्यमानी खः । थथे जक्वं याःगु धयागु काचाक्क स्वयेखनीमखु । अले द्यः जूवंम्हपाखें आर्शिवाद कायेखनी धयागु झी नं भाग्यमानी हे खः ।’ वय्कःया कथं प्यक्वःगु ज्याजंक्व ९९ दँ ९ ला, ९ न्हु दतकि याइ ।

ज्याजंक्वया झ्वलय् विधिपूर्वक पुजा यायेधुंकाः मय्जु डंगोलयात विधिपूर्वक अष्टमंगल च्वयाः दयेकातःगु त्यपय् दुने तःगु खः । त्यपय् दुने तयेधुंकाः छझाः तुयुगु कापतं त्वपुयाः त्यपया न्ह्यःनेया ब्व तछ्यानाः पिकाःगु खः । त्यपं पिकायेधुंकाः लुसि थिइकाः, अलः तयेकाः, ताःचाः ज्वंकाः दुतिइ धुंकाः रथय् तयाः छय्पिंसं साःगु खः ।

भिडियाे स्वयादिसँ

प्यक्वःगु ज्या जंक्वः ( तेपं पिकया)

सक्वया जिथिम्ह मय्जु राजमति डंगोल थौंकन्हय् चिधिकःम्ह मन्दिरा श्रेष्ठ व जिलाजं शम्भुराम श्रेष्ठ लिसे चाबहिलय् च्वंच्वनादीगु दु । जिलाजं शम्भुराम श्रेष्ठं धयादिल, ‘मांया प्यक्वःगु ज्याजंक्व यायेखनाः जिपिं तसकं लय्ताया च्वना, थःपिंत भाग्यमानी तायेकाच्वना । न्यादँ न्ह्यवनिसें ज्याजंक्व यायेगु बारे खँ जुयाच्वंगु । याये खनी ला मखनी धयागु चिन्ता जुयाच्वनीगु ।’

भाजु श्रेष्ठया कथं ८३ दँ दुबलय् छक्व हृदयघात जुयाः मय्जु डंगोल सितुपातु वंक विरामी जुइधुंकूगु खः । उबलय् डाक्टरतय्सं मनू जुइमखु धयागु तकं धायेधुंकूगु खः । ‘उबलय् जिमित निदँति तसकं थाकुल, आः ला मां धिसिमिसि लाः ।’

चिधिकःम्ह म्ह्याय् मन्दिराया कथं सछि दँ थ्यनेत्यंसां मय्जु डंगोल ल्हाः ज्वनाबिलकि थःहे न्यासि वनेफु । थः हे चःबि वनेफु ।
‘नयेत नं न्ह्यागुं नयेफु, कःनि नकूसां छगः निगः कुतुकुतः न्ह्यया च्वनादी’ म्ह्याय्म्ह इन्दिरां कन, ‘निदँ ति न्ह्यवनिसें न्ह्यापनं बांलाक मताल । अय् जूगुलिं खँ नं बांलाक ल्हायेगु मयाः । छय्पिं वःसा क्वथिक स्वयेधुंकाः अझ नं म्हसिइकेफुनि ।’