ख्यालि न्हिली
छम्ह मनूया छुं थज्याःगुकथंया एक्सिडेन्ट जुल कि वयागु जिन्दगी बचय् यायेत वयागु म्हय् माकःया छुं छुं अंग तयाबीमाःगु जुल । न्ह्यागुसां वयागु ज्यान बचय् जुल । वयागु म्हय् माकःया गुगु अंग तयाबिउगु खः । उकिं वयात गबलें छुं समस्या मजू । तर हानं जब वया कलाःया मचा बुइत्यन, छगू गडबडी न्ह्यःने वल ।
वया कलाः लेबर रुमय् दु अले व चाहिं लेबर रुमया तिनातःगु लुखाय् पिने इतःमितः कनाच्वंगु दु । सुं छम्ह नर्स पिहां वलकि वं ब्वाँय् ब्वाँय् न्ह्यःने वनाः न्यनी— ‘छु जुल ?’ तर न्ह्याक्व न्यंसां लिसः धाःसा व हे जक वयाच्वन— ‘आतक ला छुं मजूनि ।’ अन्तय् वयात माःगु लिसः व हे वल । नर्सं वयात वया कलाःया डेलिभरी जूगु खँ कन ।
‘छु बुल ?’ व सुम्क च्वने हे मफुत— ‘म्ह्याय् ला कि काय ?’
‘थ्व खँ ला अबलय् तिनि सीकेफइ कि, गुबलय् व सिलिंग फाय्नं कुहां वइ ।’— नर्सं धाल ।
LEAVE YOUR COMMENTS