ने. सं. ११४४ ञलागा पारू -

गज्याःम्ह भौमचा मालेगु ?

मांअबुपिंसं सदां इच्छा याइ, थः सन्तानतय्सं सदां याउँक जीवन हनेमा । इमिसं गब्लें दुःख मसीमा । सुख शान्तिं जीवन हनेमा । उकिं म्ह्याय्मचा बी त्यलकि मांअबुया नुगलय् ग्याःचिकुं थाय् काइ । गज्याःगु छेँय् लाइगु खः ? न्हूगु छेँय् गथे यानाः च्वनी । म्ह्याय्या लागिं जक मखु । कायया ब्याहा त्यइ । अबलय् नं मांअबु सचेत जुइ ।

थःगु छेँय् वइम्ह भौमचा भिंम्ह लायेमा । बांलाःगु संस्कार दुम्ह जुइमा । छेँ यानाः नये सःम्ह जुइमा । बांलाक व्यवहार सःम्ह । थःगु छेँय् सुख शान्तिं हने फुम्ह जुइमा धइगु कामना याइ । उकिं फयांफछि थम्हं धयाथें ज्याःम्ह । बांलाक व्यवहार सःम्ह । बांलाःगु संस्कारय् ब्वलंम्ह । शिक्षित, भिंम्ह भमचायात दुकाइ ।

भौमचा जुइम्ह जक मखु । वया माअबु नं शिलवान् माली । छेँजःया इतिहास पुइकी । थःथिति सकसिकें न्यनेकने यायेगु याइ । सकसिगुपाखें सकारात्मक विचाः वइ । अले थम्हं धयाथें जाःम्ह भमचा दत । थःगु नुगः नापं ज्वःलाःम्ह । कुल, बंश नं बांलाःम्ह  जुल धाःसा सम्पन्न, शिक्षित कथं काइ । मन चंचं धाइ । लसंता भय्बी ।

नुगलंनिसें दंग जुइ । मेपिनि स्वयां भिंम्ह भमचा थःगु छेँय् वइगु जुल धकाः । थुगु खँ सकसितं बय्बय् याइ । थःथिति जःलाखःला पासाभाइ सकलसितं भ्वय् नकी । लसतां भूमि पलाः तइमखु । थुकथं मनय् लसताया स्वां ह्वयेकी । भमचा थःगु छेँय् उम्ह भमचाया ब्यवहार थम्हं धयाथें मजुइयः । संस्कारी छेँजःया म्ह्याय्मचा ।

संस्कार बांलाक मथूम्ह जुइयः । शिक्षित भमचां अशिक्षित कथं ब्यवहार नं यायेयः । स्वभाव चहःपहः असभ्य जुइयः । बुद्धकालया अनाथपिण्डक महाजन । तथागत बुद्धया उपासक खः । दायकय् अग्रज उपासक नं खः । सकलें नापं मिले जुयाः च्वनेफुम्ह । सकसियां नुगलय् च्वने फुम्ह । धनञ्जय सेंठ नं बुद्धकालया तथागतया उपासक खः ।

तथागत बुद्धप्रति अतिकं श्रद्धा दुम्ह । वया म्ह्याय् सुजाता खः । सुजाता व विशाखा महाउपासिका तःकेहेँ । अनाथपिण्डक महाजनं थः कायया लागिं भमचा मायेकल । धनञ्जय सेंठ तथागतप्रति श्रद्धा दुम्ह उकिं थःपिनि कुल नापं मिले जूम्ह भमचा लुल । अनाथपिण्डकं सुजातायात थः भमचा यायेगु पाय्छि तायेकल । सुजाताया ब्याहा वया कायनापं यानाबिल ।

सुजाता सुविनीत मजू । वं थः माजुबाजुयात जक मखु, थः भाःतयात तकं वास्ता मयाः । सुयातं मान सम्मान याइमखु । सुनां धाःगु खँ नं मन्यं । थः हे सर्वेसर्वा कथं जुइगु । अतिकं तंगुलु । उलि जक मखु । वया बोली बचन नं बांमलाः ।

विशाखा व सुजाता छगू हे कुलयापिं । अय्नं इपिं निम्ह तःकेहेँया ब्यवहार पाः । सुजाता सुविनीत मजू । वं थः माजुबाजुयात जक मखु, थः भाःतयात तकं वास्ता मयाः । सुयातं मान सम्मान याइमखु । सुनां धाःगु खँ नं मन्यं । थः हे सर्वेसर्वा कथं जुइगु । अतिकं तंगुलु । उलि जक मखु । वया बोली बचन नं बांमलाः ।

छेँय्च्वंपिं सकसितं ब्वः बिया जुइगु । अझ दायेत तकं लिफः स्वइमखु । थम्ह यायेमाःगु कर्तब्य गुबलें नं पूवंकीमखु । अतिकं उच्छृंखल स्वभावयाम्ह । अनाथपिण्डक महाजनया छेँय् तथागतया लागिं सदां सत्कार याः । सदां थें छन्हु भिक्षु संघ नापं तथागत अन बिज्यात । सकलें मुनाः तथागतया उपदेश न्यनाच्वन ।

तर सुजाता तथागतया न्ह्यःने मवं । वं उपदेश नं मन्यं । व थःगु छेँया च्यःतनापं हाला जुल । इमित ब्वः बियाच्वन । व हाःगु सः तथागतं नं ताल । तथागतं न्यना बिज्यात । छुकिया हाः सः थ्व ? अनाथपिण्डक महाजनं धाल, ‘भन्ते जिमि भौमचा सुजाताया सः खः । व अतिकं दुर्विनित । वं न बुद्धया आदर याः, न भिक्षु संघया आदर याः ।

वयाके भ्याः भचा हे श्रद्धा मदु ।’ सुजाता संस्कारी छेँय् ब्वलंम्ह म्ह्याय्मचा खः । छम्ह गुणवान शिलवान सेंठया म्ह्याय्मचा खः । उकिं अनाथपिण्डक महाजनं सुजातायात भौमचा कथं ल्यल । तर सुजातायाके न श्रद्धा दु, न शील हे । थःगु मनं खं थें जाःम्ह भौमचा महाजनं लुइके मफुत । बौ शिलवान जुल, तर म्ह्याय् शिलवान जुइ मफुत ।

छेँ धस्वाकेत मिसा व मिजं निम्हेसियां कुतः यायेमाः । मिसां छेँयात स्वर्ग नं यायेफु, पाःताः नं दयेकेफु । गुगु छेँय् मिसां माजुबाजुपिंत मान सम्मान याइ । उगु छेँ स्वर्ग थें जुइ । तर थौं माजुबाजुपिं बोझ ताइ । उकिं इपिंनापं हने मालकि दुःख ताइ । उमिंनापं च्वनेगु नर्कय् च्वना थें तायेकी । उकिं इमित बृद्धाश्रमय् वाये यंकी ।

थःजक याउँक च्वनी । छखा हे छेँय् नापं च्वंसां नं गुबलें खँ मिले जुइमखु । छम्हं मेम्हेसित नागःतुगः याः जुइ । थुकिं यानाः काय वा भाःत जूम्हेसियाय् छ्यं स्याइ । वं मांअबुया खँ न्यनीमखु । कलाःया खँ सत्यकथं तायेकी । अबलय् वं थः मांअबुपिंत बोझ तायेकी । अले इमित वाये यंकी । अझ इमिगु हत्या यायेत तकं लिफः स्वइमखु ।

मौद्गल्यान महास्थविरं नं थःगु न्हापाया जन्मय् थुकथं ब्यवहार याना बिज्यात । न्हापाय जन्मय् वय्कः छम्ह याकः काय । मिखां मखंम्ह मांया अतिकं यःम्ह । मांया सेवा सत्कार यानाः च्वनाच्वंम्ह । मिखां मखंम्ह मांया मिखा । अतिकं गुणवान । छन्हु मांया करं वं ब्याहा यात । ब्याहा लिपा वं थः कलाःया खँ न्यन । थः मां वयात बोझ जुल ।

उकिं थः मांयात वं जंगलय् वाये यंकल । वयात दायेगु तकं यात । थः माजुबाजु व भाःतयात अनादर याःगु मेगु घटना नं न्ह्यथने । थ्व श्रावस्ती नापसंया खँ खः । अन छम्ह उपासक दु । व अतिकं श्रद्धालु प्रसन्नशील । तर वया कलाः अश्रद्धालु । अवंशंन्न तंगुलु । वं सदा थः माजुबाजुयात अपमान याइ । तमं भाःतयात म्हुतु वाइ ।

भौमचां सदा कुलबंशया रक्षा यायेमाः । कुल बंशय् न्ह्यानाच्वंगु कुशल कर्मयात निरन्तरता बीगु । थ्व वया कर्तब्य खः । तर उकथं ब्यवहार मयाइपिं भौमस्त नं दु । थ्व बाराणसीया घटना खः । अन महाजन महाभोगी ब्राम्हण छम्ह दु । व अतिकं दानी । श्रवणं ब्राम्हणयात जक मखु, दुःखी व्यापारी वःसां दान बीगु । छकः व छेँय्नं पिहां वनेमाल ।

वं थम्हं यानाच्वंगु ज्याया भाःला थः कलाःयात बिल । भाःतम्ह पिहां वन । कलाम्हं दान बिधि स्यंकाबिल । आश्रय माःवःपिंत आश्रय मबिल । याचकपिंत लाक्वपाक्व धाल ।

मांबौ लिपा कुलवंश भौमचाया ल्हातय् लाइ । थौंया भौमचा कन्हय्या माजु । कुल बंशया रक्षा याइम्ह भौमचा माली । तर न्ह्याबलें समझदार भौमचा हे जुइ नं धाये फइमखु । भौमचां यानाः ल्वापुं थाय् कायेफु । मतभेद ब्वलनेफु । थ्व परापूर्व कालंनिसें न्ह्यानाच्वंगु नीति खः ।