समाजं धर्म गबलें तनीमखु

थन सन्तानं थः मांबौपिंत बोझ तायेकी । मांबौपिं नापं हना च्वने मछिं तायेकी । थाकु चाइ । व भौ दतकि ला झन् मतभेदं थाय् काइ । थुगु इलय् जन्म ब्यूम्ह काय्पाखें मांयात ल्हाः वाइ । उमित छेँय्नं पितिना छ्वइ । थुकथंया घटना कच्चाति जातकय् नं उलातःगु दु ।
छम्ह कूलपुत्रं थः मांयात द्यः भाःपिया माने याना तल ।

काय् व मां निम्हेसिया जीवन याउँसे च्वं । छन्हु काय्म्हेसिया ब्याहा जुल । न्हूम्ह भौमचा छेँय् वल । छुं ई न्ह्यइपुक न्ह्यात । तर भौमचापाखें मचा मदु । थुकिं यानाः माजु व भौया दथुइ द्वन्द्व ब्वलन । भौम्हं माजु अलच्छिना तायेकल । वयात छेँय् नं पितिनेगु बिचाः यात । उकिं वं थः भाःतयात कि माजुम्हेसित पितिना छ्व, कि जि पिहां वने धाल ।

कलाःया खँ न्यनाः काय्म्हं मांया दोष खन । मांम्ह छेँय् दुगुलिं ल्वापु जुयाच्वंगु थें च्वन । उकिं मांम्हेसित ‘थनं पिहां हुँ । मेथाय् हुँ । मेथाय् न्ह्याथाय् सां च्वँ हुँ’ धाल । काय्या खँ न्यनाः मांम्ह छेँय्नं पिहां वन । पासा छम्हेसिया छेँय् ज्यामि ज्या याना जुल । तसकं दुःख सिल । मांम्ह पिहां वनेवं छेँय् च्वंम्ह भौम्हेसिया प्वाथय् दत ।

वयात पितिनेवं काय्मचा नं बुल । थ्व खनाः सकसिनं मांम्हेसित अलछिना भाःपिल ।मांया मतिइ काय्भौ प्रति गबलें वैरभाव मदु । तर व दत्तले छेँय् मचा मदु । वयात पितिनेवं काय्मचा नं बुल । थ्व खनाः मांया नुगः ख्वल । वं धाल —‘निश्चय नं संसारय् धर्म सित । यदि धर्म मसीगु जूसा मांयात दाया पितिना हःम्हेसिया काय् दइमखु जुइ ।

इमि सुखं च्वने मफइगु जुइ । जिं धर्मया श्राद्ध याये ।’अनंलि वं श्राद्धयात ज्वलं मुन । खुसिइ वन । श्राद्ध यायेत तयार जुल । थ्व सकतां खँ बोधिसत्व देवेन्द्रं खन । बोधिसत्व ऋषिया भेषय् अन वल । मांम्ह बोधिसत्वयात थःम्हं धर्मया नामय् मशानय् च्वनाः श्राद्ध याये त्यनागु खँ कन । थ्व खँ न्यनाः देवेन्द्रं धर्म ल्यंदनिगु खँ थुइकेत स्वत ।

समाजं धर्म गबलें तनीमखु धैगु खँ नं जातकं क्यं । मखुगु मभिंगु ज्याखं याःसां छुं ई तक उमि भिं जुइफु । अन पलख न्ह्यइपु तायेकेफु । थःम्हं यानागु ज्याखं सत्य थें तायेफु तर जव धर्मयात थुइकी । उगु इलय् नुगलय् ताप ब्वलनी ।

तर मांम्हं माने मजू । धात्थें धर्म ल्यंदनिगु खःसा पाप याःपिनिगु सुखी मजुइमाःगु दसु बिल । वं थःगु ब्यथा कन । थःत जूगु अभद्र व्यवहार उल । अनंलि बोधिसत्वं देवेन्द्रं वया काय् छय् नापं भौयात नं भष्म याना बी ला ? धकाः न्ह्यसः तल । थ्व खँ न्यनेवं मांम्ह झसंग जुल । वं थःत थःम्हं धिक्कार यात । नुगः मछिंकल ।

थः काय् नापनापं छय्या नं ताःआयुया कामना यात । वं बोधिसत्वयात थः काय् भौ व छय्नापं च्वने दयेमाः धकाः प्रार्थना यात । बोधिसत्व वया प्रार्थना पूवनी धयाः अलप जुल । देवेन्द्रया प्रतापं मां पितिना छ्वया धाःम्हेसिया सन्ताप जुल । वं मांया गुण लुमंकल । थः मांयात मामां मसानपाखे वन । अन मांयात खनेवं पालि भपुल ।

क्षमा फ्वन । भौम्हं नं माजुम्हेसिके क्षमा फ्वन । इमिसं थः मांयात छेँय् ब्वना यंकल । काय् भौ व छय् नं तकं वया सेवा यात । सकलें मिले जुयाः याउँक जीवन हन । मां सन्तानया जन्मदाता । थःयात न्ह्याक्वः हे दुःख जूसां सन्तानया भिं कामना याइम्ह । सन्तानं न्ह्यागु कथंया कुव्यवहार यायेमाः । मांया म्हुतुं वयात सुवाः बिया जुइ ।

मामं थः सन्तानया दुःखी जुइगु ज्याखं गबलें याइमखु । मांबौया निंतिं दकलय् तःधंगु धन सन्तान खः । सन्तानया प्रगति स्वयेगु मांया तःधंगु इच्छा जुइ । मां अनपढ जुइफु । तर मामं थः सन्तानयात शिक्षित याइ । मां कतःया छेँया भ्वातिं जुइफु । तर वं थः सन्तानयात मालिक याइ । तर विडम्बना जब सन्तानया प्रगति जुइ ।

सन्तान उच्च पदय् थ्यनी । अन मांया गुण ल्वःमनी । मां दरिद्र खनी । वयात अनपढ अशिक्षित तायेकी । गुम्ह मांया कारणं थः उच्च पदय् थ्यंगु खः । उम्ह मां अलछिना खनी । लँपंख्याः भाःपी । उकिं ला थौं डाक्टर, इन्जिनियर थें उच्च पदय् च्वंपिं काय्या मांबौपिं तकं बृद्धाश्रमय् च्वनेत बाध्य जुयाच्वंगु दु ।

थज्याःगु इलय् नं सन्तानया मभिंया कामना याइमखु । सन्तानप्रति इष्र्या दइमखु, बैमनस्य दइमखु । समाजं धर्म गबलें तनीमखु धैगु खँ नं जातकं क्यं । मखुगु मभिंगु ज्याखं याःसां छुं ई तक उमि भिं जुइफु । अन पलख न्ह्यइपु तायेकेफु । थःम्हं यानागु ज्याखं सत्य थें तायेफु तर जव धर्मयात थुइकी । उगु इलय् नुगलय् ताप ब्वलनी ।

पस्ताय चाइ । दुःखी जुइ । सुनानं अधार्मिक ज्याखं याना च्वनेफु । थुगु इलय् वयात धर्मया खँ थुइका बीमाः । सन्तानया धर्म धयागु थःयात जन्म ब्यूपिं मांबौया भरण पोषण यायेगु खः । मांबौया इच्छा नं सन्ताननापं जीवन हनेगु हे जुइ । दुःखया इलय् सेवा यातकि ला झन् स्वर्ग त्याका थें तायेकी । उकिं जातकय् नं धयातःगु दु—थः भौनापं उम्ह कात्यायनी लय्लय् तातां थःगु छेँय् तुं च्वन । देवेन्द्रया प्रतापं काय् व छयपिसं वयागु सेवा यायेगु यात ।