ख्यालि न्हिलि

रेष्टुराँय् बोर्ड तयातल—
थन न्ह्याथेंज्याःगु स्यान्डविच नं दु । गुम्ह गाहाकिं अर्डर याःगु स्यान्डविच जिमिसं सर्भ याये मफुत, वयात द्वःछि दां इनाम ।
उगु रेष्टुराँय् चन्द्रमानजी थ्यंकःझाल । वय्कलं किसियागु नुगःस्येँया स्यान्डविच अर्डर बियादिल ।
वेटर भ्वय्भ्वय् कन । व तुरन्त हे मालिक दुथाय् ब्वाँय् वन ।
‘सर !’— वं धाल ‘थौं ला छिगु द्वःछि दां वनीगु हे जुल पिने छम्ह गाहाकि च्वनाच्वंगु दु । वं किसिया नुगःस्येँयागु स्यान्डविच नयेमाल धयाच्वंगु दु ।’
‘अले छु जुल ले ?’— मालिक लागिचाल— ‘छु झीके किसिया नुगःस्येँया स्टक खत्तम जुइधुंकल ला ?’
‘व ला दनि, सर ।’— वेटरं धाल— ‘तर पाउरोटीया स्टक खत्तम जुल का, सर ।
ह्ह्ह्
‘छंत ज्या माःगु ला ?’— छम्हेसिनं बेरोजगार मनूयाके न्यन ।
‘मखु छिउ’— लिसः वल— ‘जागीर ।’