ख्यालि न्हिलि

पप्पुं बजारं छम्ह दुगु न्याना हल । अले वयात बसय् तयाः यंकेत स्वल । अबलय् लाक्क कन्डक्टरं बसय् दुगु यंके मजिउ धकाः वयात पनाबिल ।
पप्पुं थम्हं न्यानाहःम्ह दुगुयात कापतं भुनाबिल । अले बसय् यंकाः कन्डक्टरयात धाल— ‘थ्व जिम्ह अजि खः, बुरि जूगुलिं तसकं धुसि लुइधुंकल …. ।’
पलख लिपा दुगुचां बसय् खि फाना बिल । थ्व खनाः कन्डक्टरं धाल— अरे, थ्व छु खः ?
पप्पु ः मखु, मखु छुं नं । अजिया जपमाः चबुत जुइका ।
ह्ह्ह्
काय ः छिं जितः म्वायेकम्वायेकं नं न्हियान्हिथं दायाच्वनी । थथे छाय् ? छु छितः नं छिकपिनि बाः नं थथे हे दाइगु खःला ?
अबु ः खः । तर छं छाय् माःगु ?
काय ः जितः सीके मास्ति वयाच्वन कि थ्व खानदानी गुन्डागर्दी गबलेनिसें न्ह्यानाच्वंगु खः ?