जि नं छम्ह म्ह्याय् दु

हिन्दी चिबाखं

अर्पणा श्रीवास्तव

‘मां थ्व छु? थौं नं घासाय् चि मगाः’ धीरज थपाय्सलं हाल ।

‘आः हे चि तयेहये ।’ सीमां भुतूक्वथां ववं धाल ।

‘जितः नये माःगु मदु थज्याःगु। तःमां दुगु खःसा जितः थथे यानाः गबलें नं नकी मखु।’

थुलि धयाः धीरज ब्याग काल, अले सरासर अफिसया निंतिं पिहां वनाछ्वत । सीमा वयात आसे हे धाये मलाःनि, खापा ध्याम्म तिइ धुंकल । सीमाया मिखाय् ख्वबि जाया वल । व मिखा हे फुति मयासे तिइ धुंकूगु लुखाय् स्वयाच्वन । वयागु मिखां ख्वबि हाल । तसकं दुःख ताल वं । काय छेँय् छुं मनसे पिहां वसेलिं सु धयाम्ह मामं जक दुःख मतायेकी । न्हिछि व ख्वयाच्वन । छुं न नं मनः वं । काय द्यांलाःगु लुमं लुमं वया पित्याः हे मजुयावन ।

अथे ला थ्व आः न्हियान्हिथंया बाखं थें जुइधुंकल । न्हिंन्हिं हे धीरज छुं कि छुं खँय् सीमा खनाः तंचाइ, अले न हे मनसे छेँय्नं पिहां वनी । ख ला वं पिने वनाः न्ह्यागुसां न हे नइ, तर सीमा न्हिछिं छुं मनसे च्वनाच्वनी ।

धीरजया तःमां सरितादेवी छगू प्राइमरी स्कूलय् टीचर खः । वया निम्ह म्ह्याय् दु। छुं दँ न्ह्यः निम्हं म्ह्याय्पिनि ब्याहा जुइधुंकल, तर निम्हेसियां भाःत भाःतपिनि छेँ थःछें सतिक हे लाःगुलिं अप्वः थें इपिं थःछेँय् हे लानाच्वनी । सरितादेवीं थः म्ह्याय्पिंत न्ह्यसें छुकीबलय् सीमाया थः म्ह्याय् मदु धयाथें नुगलय् चुसुक्क मिनी । वया नं म्ह्याय् दुगु खःसा थःगु मनया खँ म्ह्याय्नाप सेयर याये दइगु खः धयागु वयागु मनं तायेकाच्वनी । साप माया याइ जुइ वयात, अले छम्ह पासा जुयाः वनाप च्वनी जुइ । काय ला वयाम्ह खयाः नं वयाम्ह मखयाच्वंगु दु ।

सरिता देवीया भाःत अर्थात धीरजया तःबाः नं छगू स्कूलया टीचर खः । सीमाया भाःत दुबईइ जागीर नयाच्वंगु दु। व दछिया छक्वः छेँय् वइ । व छेँय् दतले सकसिनं सीमायात बांलाःगु हे व्यवहार यानाच्वनी । धीरज नं गबलें गबलें थः मांलिसे न्यासि चायाच्वनी । सायद थः अबुयात क्यनेत । अले सीमां सकतां खँ थूसां सिउसां उबलय् चूलाःगु छुं ई जक जूसां दछियात गाक्क म्वाइ ।

तर वया भाःत दुबई लिहां वनेधुंकलकि सीमायात छेँया भ्वातिं स्वयां अप्वः छुं भाःपी मखु। मेपिनि खँ ला त्वःता हे छ्वये, धीरजं नं थः मांयात मां हे भाःपी मखु ।

अथे ला सीमा ब्वनामतःम्ह नं मखु। व यक्व ब्वनातःम्ह हे खः । वं इच्छा याःसा जागीर नं नयेफुगु खः, तर वं जागीर मनयेगु क्वःछित, वं थःगु घरगृहस्थीइ हे स्वयेगु बिचाः यात ।

सरितादेवीया काय मदु, अथे जुयाः वं धीरजयात थः हे काय भाःपियाच्वंगु दु। मचांनिसें वं धीरजयात थःथाय् हे तयातःगु दु। वं नं वयात तसकं माया याः । थुलि तक ला थिक
हे धाये का, वं ला थः तःमां व ततापिंसं थें हे थः मांयात बांलाःगु व्यवहार मयाः । छु खिचिक्क जुलकि वं सीमायात न्यंके फक्व न्यंकी । सीमां दक्वं सह यानाच्वनी । याकःचा जुइबलय् वयागु ख्वबि हे वया पासा जुयाच्वंगु दु ।

उकुन्हु धीरजया इहिपाया निंतिं मिसाया खलः वल, सकतां खँ सरितादेवी व वया निम्ह म्ह्याय्पिंसं हे ल्हात । सीमा बिचरी किचेनय् हे व्यस्त । थःत मतः धकाः दुःख मतायेकू, बरु थःकायया इहिपा जुइत्यंगुलिं व लय् हे तायाच्वंगु दु। छेँय् भौ वयेत्यंगु दु ।

छेँय् इहिपाया सुरसार जुल, सकतां सरितादेवीया ल्हातय् । व छथाय् थपक्क फ्यतुनाः सकसितं अर्डर बियाच्वनी । अले मेहनत यायेमाःगु सकतां ज्या सीमां याये मालाच्वनी । व ला मेसिन थें हे जुइधुंकल, अय्नं वया ख्वाः छतिं खिउँ मजू । अःखबतं वं ला लय्लय् तायाः सकतां ज्या यानाच्वंगु दु। वया कायया इहिपा न खत । किचेनं निसें पाहां वःपिंत नयेगु, त्वनेगु, द्यनेगु दक्व प्रबन्ध वं हे यानाच्वंगु दु। गबलें मरि छुयाच्वंथाय् वनी, अले स्वइ, चाकुमरि दयेकूगु गथे जुल ?

गबलय् लबय् मत जडान याः मयाः स्वःवनी । सुथय् प्यता इलय् दनी, अले बहनी झिंनिता जुइधुंकाः घौपलखया निंतिं जँ तप्यंकेत क्वथाय् वइ, अबलय् तकया दुने धीरजया अबुया न्ह्यः वयेधुंकी । वं वयात स्व्याच्वनी । सीमाया भाःतलिसे गुलि खँ ल्हाये मास्ति वः तर न्ह्यः वःम्हेसित थनाच्वनेगु बांलाः मताल ।

सरितादेवीया निम्हं म्ह्याय्पिं छेँजःपिं नापं ब्वनाः झिन्हु न्ह्यः हे वयेधुंकल । छेँ झःझः धाः । धीरजया इहिपा कुन्हु सकलें तसकंलय्ताः । दकलय् अप्वः ला सीमा हे लय्ताः । अले छन्हु प्रतिभा भमचा जुयाः छेँय् वल । सीमा लय् तायाच्वंगु उलिथुलि हे मदु। गुलि न्यनातःगु खः, व स्वयां यक्व हे बांलाःम्ह व थम्ह खः प्रतिभा ।

पाहांपिं सकलें लिहां वनेधुंकल । धीरजया अबु नं भौयात जिक्व आशिर्वाद बियाः दुबई लिहां वनेधुंकल । छेँ छखां प्रतिभाया चुरिया छिलिछिलि व पाउजुया छमछमं छताजि मधुर संगीत थ्वयेकाच्वनी । धीरजया कलाः खःनिसा व सकस्यां यःम्ह, न्ह्यसें छुइकातःम्ह ।

प्रतिभा न्हिछिं सीमाया लिउलिउ जुयाच्वनी । निम्हं साप मिले जूपिं पासापिं थें गफ याइ, इतिइति न्हिली । सीमां वयात अनेतने नसाज्वलं ज्वरे यायेगु स्यनाच्वनी, अले वं सीमायात कम्प्यूटर चले यायेगु स्यनाच्वनी । तःन्हु लिपा सीमाया ख्वालय् न्हिलासू ब्यनाच्वंगु दु ।

उखेर सरिता देवीया ख्वाः भचा खिउँ । प्रतिभा नं धीरज थें हे वलिसे च्वनेमाः धयागु वयागु बिचाः । तर प्रतिभा धाःसा वयाथाय् ताउत च्वने हे मछू । बरु वयात ला धीरज नं वयाथाय् न्हिछि च्वंच्वनीगु यः मजू, अय्नं वं छुं धाइमखु ।

उकुन्हु सरितादेवीया निम्हं म्ह्याय्पिं व जिलाजंपिंत नयेत सःतातःगु। सीमा व प्रतिभा सुथंनिसें हे भुतूज्याय् तक्यनाच्वन । प्रतिभां सकसिगुं न्ह्यःने थथे धयाबिल – नयेगु दक्वं थौं जिंज्वरे यायेगु। सकसिनं किचेनं वयाच्वंगु नसाज्वलंया बासया आनन्द कयाच्वन ।

नयेगु ज्वरे यानाः डाइनिङ टेबलय् तयेहयेधुंकूगु दु। सकसियां नयाच्वंगु दु, अले नयेगु ज्वरे यानातःगु दक्वं तसकं साः धकाः तारिफ नं यानाच्वंगु दु। छता छता दतले डिश परफेक्ट खनेदु। सवाः थुलि सा कि सकलें मनंनिसें तारिफ मयासे च्वने हे मफुत । सीमां धीरजयात ध्यान बियाः स्वयाच्वन । वं नं यःपहः वयेक हे नयाच्वंगु दु। धीरजयात
स्वयाः सीमाया ख्वालय् लुदंगु भान खनेदत ।

आः सकसिनं खीर नयाच्वंगु दु। थुबलय् लाक हे प्रतिभां न्यन, ‘छिकपिंत खाना गथे ताल ?’

‘मचा छंगु ल्हातय् ला जादू दु, तसकं हे साक्क ज्वरे यात । तःन्हु लिपा थुलि साक्क नया का’ सरितादेवीं थःगु सलय् चाकुसवाः इलाः धाल ।

‘तर थ्व खाना दक्वं मामं हे ज्वरे याःगु।’ थुलि छु धाल, खीरय् चि लाःगु थें च्वंक हे सकसिनं ख्वाः स्यंकल । धीरज ला खीर त्वःता दँ हे दन ।

‘आसे दिसँ धीरज, मांया नां कायेवं हे छितः मजियावःगु छाय् ? गबलय् छिं थ्व खाना मामं ज्वरे याःगु धकाः मसिउ, अबलय् तक ला छिं मज्जां भपियाच्वनादीगु खः । आः
छु जुल ? जि गबलय्निसें थ्व छेँय् वया अबलय् निसें छिकपिं सकसिनं मांयात यानाच्वंगु व्यवहार स्वयाच्वनागु दु। धीरज जिं मेपिंत सुयातं छुं धायेमफु, तर छि ला मांया काय खः नि । छु मांयात छिं यानादियागु व्यवहार पाय्छि खः ला ? मां न्हिछिं छेँ ज्या यानाच्वनी, अय्नं सुयातं छुं धायेम्वाः, तर छु मांयात थः कायया मायां जाःगु निगू शब्द न्यनयेगु अधिकार नं मदु ला ?’

‘धीरज, वय्कः छिकपिनि मां खः, छु थ्व वय्कःया दोष खः ला?… छिं वय्कःलिसे थज्याःगु बांमलाःगु व्यवहार छाय् यानादिया? छु छितः थः मांया छुं परवाह हे मदुगु ला? छितः गबलें थथे मताः लाकि मांयात छिगु जरुरत दु?’

पलख प्रतिभा सुम्क च्वन । वं भ्वाँय्क छक्वः सरितादेवीयात स्वल, अले हानं धाल, ‘न्ह्यागु हे जूसां आतक गुलि नं जुल, व म्वा हे म्वाःल, तर आः थ्व म्ह्याचं थः मांयात जुइगु गुगुं नं अपमान सह याइमखु। थ्व म्ह्याय् दसेलिं थ्व छेँय् थ्व मांयात गुगु अधिकार दयेमाःगु खः व अवश्य हे दइ ।’

सीमां प्रतिभायात घय्पुल । सीमां सरितादेवीपाखे स्वयाच्वन । वं आः थथे धयाच्वंगु थें च्वं, ‘जितः आः सुं नं ममाःगु मंत, छाय्कि आः जि नं छम्ह म्ह्याय् दत … ।’

भाय् हिउम्ह : रमेशकाजी स्थापित