ख्यालि न्हिली

छम्ह गृहिणीं इन्टरनेट सेवा प्रदायक कम्पनीइ फोन यानाः धाल— ‘छु खः, छिकपिनिगु पहः ? स्वघौ जायेधुंकल छिकपिनिगु इन्टरनेट ला चले हे जूगु मखु । आः ….. छु यायेगु धयादिसँ ।
‘म्याडम, माफ यानादिसँ’ कर्मचारीं उखें धयाहल , ‘इन्टरनेट सुचारु मजूतले छिं यायेमाःगु छेँज्या दक्वं सिधयेकादिसँ !’
ह्ह्ह्
यदि मस्तयसं आखः ब्वनेगुलिइ ध्यान मबिउ अले इमित आखः ब्वनेगु बानी याकेगु खःसा तसकं अःपुगु तरिका छगू कने ।
न्यनादिसँ ः– सकलें मांअबुं थः मस्तय्त छगू हे खँ धायेगु यानादिसँ ‘आखः ब्वँ न्हिं, आखः ब्वँ । यदि आखः मब्वन धाःसा सुं नं मांअबुं छिमित थः म्ह्याय् बी मखु ।’