ख्यालि न्हिली

निम्ह वँय् पागलखानाया कःसिइ द्यं वन । चान्हसिया इलय् आकाझाकां वा वल ।
न्हापांम्ह वँय् ः नु, नु दुहां वने नु, आकाशय् प्वाः गन थें च्वं !
अबलय् लाक्क सर्गतय् पल्पसा त्वल ।
‘म्वाःल सुम्क द्यँ’— मेम्ह वँय्नं धाल— ‘वेल्डिंगया ज्या जुयाच्वन । आः लः वयेगु बन्द जुइ ।’
ह्ह्ह्
कलाःम्हं तमं थः भाःतयात धाल, ‘मखु, छिगु न्ह्यपुइ गोबरं जायाच्वंगु दु ला कि छु ?’
‘प्रिय ! छाय् अपाय्सकं तम्वयागु’—भाःतम्हं तीजक धयाहल— ‘उकिं छं न्हाचःनिसें फ्ययाच्वंगु जुइका मखुला ?’
ह्ह्ह्
मिजं ः छंत छेँय् छु नामं सतीगु खः ?
मिसा ः तिमिला । अले छंत ले ?
मिजं ः जितः ला नील आर्मस्ट्रंग ।