ख्यालि न्हिलि

देसि अय्लाः मीगु पसलय् तयेहःम्ह छम्ह च्यः साप हे अय्लाःगुलु लानाच्वन। अथे जूबलय् व पसः स्यनावन। पसःथुवालं च्यःयात ब्वः बिबिउँ धाल— ‘छं यानाः जितः गुलि नोक्सान जुल सिउला छं?’

च्यः — ‘मसिउ मालिक, जि हिसाबय् तसकं हे कमजोर।’

पसःथुवाः — थ्याक्क झिंच्याद्वः नोक्सान जुल का! आः छंत थुकिया सजाइँ छु बी जिं सिउला छं?’

च्यः — ‘मसिउ।’

पसःथुवाः — लय् लय्पतिं छंत तलब बीबलय् तलबया स्वब्वय् छब्व ध्यबा गबलय् तक थ्व पसःया द्याःगु ध्यबा साली मखु, अबलय् तक काटय् यायेगु का।’

च्यः — ‘अथे यायेबलय् ला तःदँ हे बी नि।’

पसःथुवाः — ‘ जि मूर्ख मखु। छंगु तलब नं व हे ल्याखय् बढे यानाबी, अले ला द्याःगु याकनं सा हे साइ नि।’