ख्यालि न्हिली

मचा बुक्वपतिं म्ह्याय् जक बुयाः खुम्ह खुम्ह म्ह्याय् दयेधुंकूम्ह छम्ह मिसां थः भाःतयात धाल, ‘थ्व पालय् ला पक्का नं जि काय हे बुइ ।’
भाःतम्हं न्यन— ‘छं गथे सिल ?’
कलाःम्हं मछाः मछाः कन, ‘न्हापा खुक्वःया पालय् नं प्वाथय् खिपः म्हितू थें सनाहइगु, थ्व पालय् ला पानदस म्हितू थें सनाच्वंगु दु ।’
०००
जमीनय् चिकं लुयावःगुलिं छम्ह शेख अरबपति–खरबपति जुल । छक्वः व ताजमहल स्वयेत भारतय् वन । मुम्बई थ्यंकाः वं चके छगू हिइके छ्वत । छुं न्हि लिपा बैंकं व चेक लिहां वल । उगु चेकय् छाप तयातःगु दु, ‘गाक्क ध्यबा मदुगुलिं’ उकिया क्वसं म्यानेजरं टिप्पणी च्यातल— ‘छिगु खाताय् मखु, बैंकय् ।’
०००
‘छि मिस्तय्थाय् वनेगु त्वःतादिसँ ।’— डाक्टरं छम्ह ल्वगियात धाल— ‘थज्याःगु उमेर जुइधुंकाः नं मिस्तय्थाय् वनेगु यानाच्वन धाःसा मनू ख्वाँय् जुइफु ।
‘हां, धाथें अथे जुइ यःला ?’ ल्वगिं गजब चायाः न्यन ।
‘छु धया ऽऽऽ ?’– डाक्टरं न्हाय्पं बिल ।