ख्यालि-न्हिलि

‘गपाय्सकं बांलाःम्ह सा ।’– सहरं वःम्ह छम्ह ल्यासें धाल— ‘तर थ्वयाके छाय् न्यकू मदुगु ?’
‘मेम साहब !’— किसानं तसकं नायुगु सलं लिसः बिल— ‘गुलिं गुलिं सात बुइबलय् हे न्यकू मदयेक बुइ । गुलिं गुलिं सातय्गु न्यकू जिमिसं ध्यनाबीगु याना । गुलिं गुलिं सातय्सं थःपिं हे ल्वानाः न्यकू त्वःधुकाच्वनी । मतलब छु धाःसां सातय्के न्यकू मदइगुया कारण यक्व हे दु तर थ्व सायाके न्यकू मदुगु कारण छगू हे जक दु अले व कारण थ्व खः कि थ्व सा मखु, सल खः ।’

०००

फैसला न्यंके न्ह्यः न्यायाधिसं अपराधीयाके न्यन— ‘न्हापा छ गबलें जेल वनागु दु ला ?’
अपराधीया मिखाय् ख्वबि जायावल । वं ख्वख्वं लिसः बिल— ‘मदु, हजुर, जि न्हापा गबलें नं जेल वनागु मदु ।’
‘छुं खँ मदु ।’— न्यायाधिसं सहानुभूतिं जाःगु सलं धाल—‘छाय् ख्वयेमाःगु ? आः जिं छ्वया हे बी नि ।’