ख्यालि न्हिली

निम्हतिपू सुथंनिसें ल्वानाच्वन । बान्हि जायेकाः छुं ई निम्हं सुम्क च्वने धुंकाः कलाःम्ह तीजक भाःतया न्ह्यःने वनाः धाल— ‘थुकथं झी ल्वानाच्वनेगु बांलाःगु खँ मखु, उकिं समझदारीया छगू ज्या याये उकी छिं नं भचा कम्प्रोमाइज यानादिसँ, जिं नं याये ।’
भाःत — ‘ठीक जू अय्सा, बरु यायेमाःगु छु खः ?’
‘छिं जिके माफी फ्वनादिसँ’— कलाःम्हं धाल— ‘अले जिं नं छितः माफ यानाबी ।’
ऋऋऋ
सन्ता पुलिस चौकीइ वन । अन वं थानेदारयात थःत ज्वनाः कुना बीत धाल ।
थानेदारं वयात कारण न्यन ।
सन्तां धाल—‘जिं जिमि कलाःया छ्यनय् कथिं दाया बिया ।’
प्रहरीं न्यन— ‘अय्सा छु व सित ला ?’
‘व सीगु मदु’— सन्तां धाल—‘ तर आः जिगु खैरियत मदु ।’