ने. सं. ११४४ कछलागा द्वादशी -

मृत्युयात छुकिं नं त्याके फइ मखु

उलिमछि ध्यबा खर्च यानाः जिगु ल्वय् गथे मलनी ? वय्कः अति सम्पन्न परिवारयाम्ह खः । क्यान्सर जूगु। क्यान्सरया कारणं यक्वः हे वासः याये धुंकल । न्हापा भारतय् वासः याःगु। थः सन्तान अमेरिकाय् दुगुलिं याकनं अन वासः याकः वनेगु ग्वसाः ग्वयादीगु खः । न्हापा स्वया ल्वय् क्वलाःगु दु। पिहां जुइफु। थुकिया लागिं यक्वः धिवा खर्च यात । छेँजःपिसं बांलाक विचाः यात ।

यंके जिथाय् तक यंकल । याये जिक्वः यात । तर ल्वचं कयाः स्वदँ लिपा वय्कः मन्त । ध्यबा फुकू थें ल्वचं मत्वःतू । ध्यबां मृत्युयात त्याके मफुत । थःथिति थःछेँ जः सकसितं यइ । सकलें नापं सदां न्ह्यइपुक जीवन हनेगु इच्छा सकसिकें दइ । उकिं थः यःपिनि ताःआयुया कामना याइ । दीर्घायुया कामना याइ । तर न्ह्याथेंज्याःम्ह जूसां दीर्घायु जुइ फइमखु। धन सम्पत्तिं मृत्युयात त्याके फइमखु। थन बुद्धकालीन छगू घटना न्ह्यथने । प्रसेनजित कोसेल राज्यया जुजु खः । जुजुया अजि सच्छि व नीदँया बैसय् मन्त । थः अतिकं यःम्ह अजिया मृत्युं जुजु दुःखी जुल । उकिं जुजु तथागतथाय् वल । जुजुं तथागतयात थथे धाल, यदि हस्तीरत्न बीवं जिमि अजि मसीगु खःसा जिं हस्तीरत्न बी । यदि गां जनपद बर बिलकि जिमि अजिया आयु दइगु जूसा जिं गां व जनपद नं बी ।

जुजुया खँ न्यनाः तथागतं धयाबिज्यात – दक्वः सत्वपिं मरण स्वभावयापिं खः । मरणं हे अत्य जुइ । मरणं सुं बचे जुइ फइमखु। गथे कुमालं दयेकूगु चाया थलबल तज्याइगु स्वभावया जुइ । अथेहे सत्व प्राणी मरण स्वभावया जुइ । संसारया सृष्टिनिसें थौं तक सकल प्राणी सिनाच्वंगु दु। गुलिं जन्म जुल उलि हे मृत्यु शाला नं काःगु दु। सकलें प्राणीं थःगु कर्म कथं जीवन हनी । कर्म हथं मृत्युया शैयाय् वनी । उकीं तथागतं धयाबिज्याःगु दु, दक्व सत्वपिं सी । दक्व जीवनया अत्य हे मरण खः । मरण लिपा पाप व पुण्यया फल थःगु कर्म कथं हे भोग याइ । पापीपिं नरकय्
वनी । पुण्यात्मा स्वर्गय् थ्यनी । उकिं पारस्परिक सम्पत्ति मुंकाः पुण्य कर्म याः । परलोकया लागिं पुण्यया प्राणीया प्रतिष्ठा हे पुण्य खः ।

उकीं तथागतं धयाबिज्याःगु दु, न मन्त्र युद्धं त्याके फइ, न धनं त्याके फइ, उकिं पण्डितपिसं थःगु हीतया खँ थुइकाः बुद्ध धर्म व संघप्रति बुद्धिमानीपूर्वक श्रद्धा तयेमाः । सुनां काय् व चित्तं धर्माचरण याइ । व प्रशंसित जुइ । लिपा स्वर्गयात त्याके फै ।

ल्वचं कइ । अस्पताल यंकी । अन लखौं लाख दां खर्च याइ । गुलिं ल्वय् क्वलना वनी । तर गुलिं उगु हे ल्वचं कयाः सी । गुलिं अस्पतालय् सी । गुलिं छेँय् सी । गुलिं लँय् दथुइ सी । गुलिं ननं सी । गुलिं द्यँद्यं सी । सु गन गब्ले गुथाय् सी ? थुकिं त्वती धकाः त्वती मखु। चिमी धकाः याकनं यंकी मखु। बल्ला धकाः तपाक च्वनी मखु। बमला धकाः याकनं यंकी नं मखु। सकसियां मरणया ई वइ । थ्व न्हापा वा लिपा जक जुइ । जब मृ्त्यु वइ, अबलय् धन सम्पत्तिं पने फइमखु। इस्त्रमित्रं ख्याये फइमखु। थः अतिकं यःम्ह प्रिय जुइमाः, थःयात मिखा बागलं हे स्वयाः मयःम्ह शत्रु छाय् मजुइमाः । छन्हु मृत्युं साला हे यंकी ।

बैभवशाली जुइफु। समाजय् प्रतिस्थापित इच्छा सकसिकें दइ । थौं बिस्तारबाद ब्वलंगु दु। तःधं व सम्पन्न जुइगुलिं प्रतिश्पर्धा ब्वलंगु दु। तर न्ह्याक्वः हे सम्पन्न जसां न्ह्याक्वः हे बेभवशाली जूसां छन्हु मनूया विनाश जुइ । मृत्युं साला यंकी । मृत्युपाखें सुं तापाये फइमखु। छचाकलं मृत्युं लित्तु लिनाच्वंगु दु धइगु खँ तथागतं जुजु प्रशंनजीतयात थुकथं कना बिज्याःगु दु, महाराज यदि छपिनि विश्वास पात्र सुं पुरुष दु, व पूर्वपाखें छपिनि न्ह्यने वल । वं धाल, महाराज छपिसं सिउ, जिं पूर्वपाखें वयाच्वनागु। जिं अन खना अतिं ग्यानापुगु पर्वत दक्वः प्राणीपिंत क्यक्यं वयाच्वंगु दु। अथेहे पश्चिमपाखें वःम्ह विश्वासीं थः नं कन, उत्तर व दक्षिणं वःपिं विश्वासीं नं थःपिनि उगु खँ कन । महाराज थज्याःगु मनुश्यया विनाश जुइगु भय सकभनं वयाच्वंगु दु ।

थौंया इलय् बैज्ञानिकतय्सं न्हून्हू कथंया आविस्कार याःगु दु। हरेक कथंया ल्वय्या वासः दु। थुकि मनूयात स्वस्थ यानाबिउगु दु। ल्हाः तुति मदुसा ल्हाः तुति तयाबिउगु दु। नुगःसें, नुगःचु, आतापुति जक मखु, छ्यगु तकं हिला बीफु। हि मगासा हि तयाबी । आपा जूसा लिकया स्वस्थ शरिर बीफु। ल्वचं तापाके फु, तर मृत्युंपाखें सुयातं तापाके मफु। मेपिंत जक मखु, बैज्ञानिकत नं मृत्युं तापाये मफु। थुगु खँ प्रसेनजित जुजुं नं धयाबिज्याःगु दु। जिगु राजकूलय् मन्त्र सःपिं महात्मा दु। उमिसं मन्त्रबलं थः शत्रुयात बिसिके छ्वयेफु। थुगु मन्त्रयुद्ध यायेफुम्ह नं जरामरण मुक्त जुइफु। थःगु मृत्युया इलय् थः म्वायेगु थाय् तकं लुइके फइमखु ।

अथेहे जिगु राजकूलय् अतिकं तःमिपिं महात्मापिं नं दु। इमिसं अतिकं हिरण्य सुवर्ण जमिनय् स्वथनातःगु दु। आशावादी बृत्तय् तयातःगु दु। सुं शत्रु वःसा धन बियाः लित छ्वयेफु। थुकथं धन युद्ध यायेत सार्थक दुम्ह महात्माया नं जरा मरण मुक्त जुइमखु। थन वासलं मनूया ल्वचं लंके बीफु। ल्वय् पाखें तापाक बीफु। तर वासलं मृत्युयात त्याके फइमखु। मृत्युं सुयातं त्वती मखु धइगु खँ तथागतं थुकथं धयाबिज्याःगु दु, गथे तःतःग्वःगु ल्वहं प्वंगुलिं दिसां कुतुवइ, थुगु इलय् छचालंया प्राणीयात क्यला यंकी । क्षेत्री, ब्राम्हण, बैश्य, सुद्र सुं जातियात त्वतीमखु। थुकिं सकसितं स्याइ । थुकियात न किसिं पने फइ, रथं नं पने फइमखु। सेनां नं पने फइमखु ।

मरण सत्य खः । तर मरणं लिपा छु जुइलय् ? खय्त ला तथागतं मरण लिपाया जीवन उला बिज्याःगु मदु। तर वसपोलं कर्मयात अति मू बिया बिज्याःगु दु। मरण लिपा न. कर्मभोग लितु लिनाच्वनी । मनुखं याइगु कुशल व अकुशल कर्म । थुगु कर्मया फल व विपाक कथं स्वर्ग व नर्कया भोग याइ । उकीं तथागतं धयाबिज्याःगु दु, न मन्त्र युद्धं त्याके फइ, न धनं त्याके फइ, उकिं पण्डितपिसं थःगु हीतया खँ थुइकाः बुद्ध धर्म व संघप्रति बुद्धिमानीपूर्वक श्रद्धा तयेमाः । सुनां काय् व चित्तं धर्माचरण याइ । व प्रशंसित जुइ । लिपा स्वर्गयात त्याके फै ।

जातस्स मरणं धुवं धु्रवं, धया थे जन्त्र जूपिं प्राणीया मरया धु्रवसत्य खः । उलि म्वनाच्वंगु इलय् हे अप्रमादी जुयाः धर्मचरण यायेमाः ।