कुकर्मय् वंगु चित्त शत्रुसिकं ग्यानापु

मांबौपिं ग्याः, थः म्ह्याय्मस्त पित छ्वये । इलय् छेँय् मथ्यं । गन वन ? छु जुल ? छु यात ? गथे जुल ? छाय् मवल थेंज्याःगु न्ह्यसः दनी । मन उथल पुथल जुइ । नुगः छटपट जुइ । मन कय्कय् च्याइ । मिं पूथें वाथा वाथा कनी । मजुइगु नं गथे थौंया ई हे ग्यानापुसे च्वं । च्यादँ दुम्ह मचा मधाः । खुइदँ दुम्ह मिसा मधाः ।

अझ धाये छाय् ज्वःम्ह जुइमाः । अजिया बैसम्ह जुइमाः । बलात्कारया घटना । न्हिया न्हिथंया बुखँ । न्यनीपिनि मन कय्च्या । तर बुखं थाय् मत्वःतू ।मिसा व मिजं छम्ह नापं मेम्ह आकर्षित जुइ । थ्व स्वाभाविक खः । गुलिं ख्वाः जक खनेवं आकर्षित जुइ । गुलिं सः न्यना । अझ गुलिं ला स्पर्श जक मात्रं हे आकर्षित जुइ ।

थुगु खँ तथागत बुद्धं नं धयाबिज्याःगु दु । वसपोलं अंगुतर निकाय दुने थुगु खँ कनादीगु खः । वसपोलं धयाबिज्याःगु दु —‘बांलागु रूप खनाः जक मखु, सुयां सः न्यनाः बासनाया कारणं स्पर्श याना नं मिसा व मिजंया दथुइ आकर्षित जुइ । चित्तयात आकर्षित यायेगु न्यागू शक्ति दइ । गुगु रूप, शब्द, गन्ध, रस व स्पर्श खः ।

रूपया कारणं आकर्षित जूगु । उगु आकर्षणय् कामुक जूगु । अले थुकिं यानाः ब्यभिचार याःगु घटना बुद्ध कालय् नं जूगु दु । उत्पलर्णा धनाढ्य कुलया म्ह्याय्मचा खः । व अतिकं सुन्दर । सुन्दरताया कारणं प्रभावित जुइम्ह खः । भिक्षुणी जुयाः नं अतिकं उद्योगी । सुबिनित । प्रवजित जुयाः निवाः लिपा हे अरहत फल प्राप्त यानाबिज्यात ।

अतिकं बांलाःम्ह उत्पलवर्णा । गृहस्थी इलंनिसें व प्रति आकर्षित जूपिं आपालं दु । जब ल्यासे जुल । जम्बुद्वीपया राज परिवारंनिसें साहु महाजनं तकं धायेके हल । उत्पलवर्णाया सुन्दरताय् सकलें मुग्ध । वया पाजुया काय् नन्द मागवक खः । नन्द मागलक नं उत्पलवर्णा प्रति आकर्षित । उत्पलवर्णा प्रबज्जित जुल । प्रबजित लिपा नं नन्दं उत्पलवर्णा यात ल्वमंके मफुत ।

रूपया कारणं नन्दया मन चंचं धाः । वया नुगलय् ब्यभिचारी भावना ब्वलन । वया अतृप्त इच्छां छटपट जुल । उत्पलवर्णा स्थविर अन्धवनय् कुति दयेकाः च्वना च्वन । अन खाता व पर्दा दु । स्थविर याकचा । सुनसान थाय् । छन्हु नन्द माणवकं स्थविरा याकःचा कुतिइ बिज्याइगु खँ सिल । नन्द अन्धवनय् वन । स्थविरा श्रावस्ती भिक्षाटन बिज्यात ।

अतिकं बांलाःम्ह उत्पलवर्णा ।
गृहस्थी इलंनिसें व प्रति आकर्षित जूपिं आपालं दु । जब ल्यासे जुल । जम्बुद्वीपया राज परिवारंनिसें साहु महाजनं तकं धायेके हल । उत्पलवर्णाया सुन्दरताय् सकलें मुग्ध ।

थुगु इलय् नन्द कुटीइ दुहां वल । अनया खाताया तःलय् सुलाच्वन । स्थविर सदां थें अन्धबनय् लिहां बिज्यात । कुतिइ थ्यन । अनया खापा तित । खाताय् फ्यतुल । थुगु इलय् खाता तलय् सुलाच्वंम्ह नन्द पिहां वल । वया कथं स्थविरायात जबर्जस्ती यात । स्थविरा हाल । चिच्चाय् दन । ‘मूर्ख अपराध यायेमते । विनाश जुयेमते ।’

तर ब्यभिचारी भावं जाःम्ह नन्दं माणवक स्थविराया सः वया न्हाय्पनय् दुहां मवं । वं थःगु इच्छा पूवंकल । अनं लिहां वन । छम्ह प्रबजिता । गुम्ह अरहत फल प्राप्तम्ह खः । रूपया कारणं वसपोल तकं शिकार जुल । ब्यभिचारी मनुखं सुयातं त्वःती मखु । ल्यासे मचा बुराबुरी तकं धाइमखु । अझ म्वाःम्ह कि सिम्ह धका तकं विचाः याइमखु ।

थुकथंया घटना परापूर्व कालंनिसें न्ह्यानाच्वंगु दु । खंका वा मखंका घटनायात निरन्तरता बियाच्वंगु दु । गृहस्थी जक मखु । प्रबजित तकं कामबासनां मक्त मजू । अझ थौं जक मखु । बुद्ध कालय्् तकं प्रबजित कामबासनाय् तक्यंगु दु । बुद्ध कालया खँ खः । छम्ह भिक्षु मसानय् थ्यन । उगु इलय् सिम्हेसित अथें मसानय् त्वताः थकीगु ।

उगु सीम्ह मेपिं प्राणीतय्सं नइगु । मसानय् वंम्ह भिक्षुं सीम्ह खन । ध्वगिइ धुंकूम्ह सीम्ह । थ्व खना तकं भिक्षुण मनय् कामबासना ब्वलन । थुकथं बांलागु रूप खना जक मखु । कुरूप हे जूसां कामबासना ब्वलनेयः । कामबासनां थःथिति धाइमखु । दाजुकिजा तःकेहेँ ब्वथली मखु । अझ मांबौ काय्म्हाय् तकं धाइमखु । बुद्धकालया छगू घटनां थुगु खँ प्रष्ट याः ।

उगु इलय् ब्यापारी छम्ह दु । राजग्रह नगरय् ब्यापार याः वनीम्ह । छन्ह सुथ न्हापां ब्यापारया लागिं पिहां वन । उगु हे इलय् कलाःम्हेसियाय् प्वाथय् दत । लांलां तकं ब्यापारी लिहां मवः । थः काय् मदु । भौ प्वाथय् दुम्ह । माजुम्हेसिया मनय् शंका ब्वलन । माजुम्हं भौम्हेसित ब्यभिचार याःगु द्वपं बिल ।

भौम्हं ब्यभिचार मयानागु खँ कन । तर माजुम्ह माने मजू । माजुम्हं वयात छेँय्नं पितिन । वं थः भाःत नापालाः वनेगु विचाः यात । व राजगृहपाखे स्वयाः वन । लँय् ववं वया प्रसब ब्यथा जुल । वं अन हे बांलाम्ह काय्मचा बुइकल । मचा बुइवं मचायात अनाथालय दुने तल । थः म्वः ल्हुइत खुसिपाखे वन । म्वः ल्हुया लिहां वल । अन मचा मदु । मचायात मेम्हेसियां यंकल ।

वया काय् तन । उकिं व राजगृहपाखे मवं । वं मेगु हे लँपु लिना वन । वं लँय् डाकूया नाइके नापलात । व नापं आशक्त जुल । उकिं व नापं हे च्वनेगु यात । अन च्वँच्वं वं हाकनं मेम्ह म्ह्याय्मचा छम्ह बुइकल । छन्हु डाकुया नाइके नापं वया ल्वापु जुल । नापं म्ह्याय्मचा च्वनाच्वंगु । तंया सुरय् व मचायात खाताय् ब्वस्यात । मचाया छ्यँ तज्यात ।

डाकुं दाइ धकाः ग्यात । व अनं बिस्यु वन । छुं ई व याकःचा च्वन । तर वयाके कामबासना दु । छन्हु वं ल्याय्म्हचाम्ह मिजंमचा खन । व प्रति आकर्षित जुल । थः काय्या बैसयाम्ह । अय्नं व नापं ब्याहा यात । छुं ई याउँक च्वन । बैस वंम्ह व । लिपा उम्ह ल्याय्म्हं मेम्ह ल्यासेचाम्ह मिसा ब्याहा याना हल । व डाकूया नाइकेया म्ह्याय् जुयाच्वन ।

थन मामं म्ह्याय्यात अले म्ह्याय्नं मांयात म्हमसिउ । निम्हं न्ह्यलु लिथु जुया च्वनाच्वन । छन्हु न्ह्यथुम्हं लिथुम्हेसित सँ छ्यंकाच्वंगु । वं थः लिथुया छ्यनय् घाः खन । थ्व खनाः न्यनेकने यात । वं थःहे म्ह्याय् धकाः म्हसिल । उलि जक मखु । थः भाःत कथं नालाकाःम्ह थःहे काय् धकाः नं सिल । थुकिं यानाः थःत थःम्हं धिक्कार यात ।

कामबासनाय् दोष खंकल । अनंलि निम्हं प्रबजित जुल । असन्तुलित चित्तया कारणं कामबासना ब्वलनी । थुकिं याना ब्यभिचारी जुइ । अकुशल चित्त शत्रु स्वयाः ग्यानापुसे च्वं । उकिं धम्मपदय् धयातःगु दु,—‘शत्रुं शत्रुयात गुलि हानि याइगु खः, व स्वया आपा कुकर्मय् वंगु चित्तं याइ ।’