ने. सं. ११४४ कौलाथ्व चौथी -

भाग्यमानीम्ह जि

अमलदेवी शाक्य

चिबाखं

सुथःसिया ई । सकसियां लिमलाइगु ई । न्हापां दनाः तिनिख्यः छचाः चाःहिलाखतं द्यः नं भागि याना वया । छेँय् जिमि जहानं नये त्वनेगु तयार यानातल । छेँजःपिं दक्वस्यां नापं नया । पलख झासु लनाः पसः चायेकः वना । थाय्थासय् सामानत ब्वयाः सफा यानाः अय्क फ्यतुइ हे मलाःनि, जिमि पासा सुरेन्द्रया फोन वल– ‘झी स्कुलय् नापं ब्वनाम्ह पासा कविन्द्र कन्हय् बहनी थ्यंकः वइगु हँ ।

आः छ ला न्ह्याबलें पसः त्वःते मजिउ धाइम्ह । अथे जुयाः कंस शनिवाः छक्वः झी पुलांपिं पासापिं दक्व नापलानाः पिने हे न्ह्याइपुके धकाः न्ह्यजुवां हे सुचं बियागु जुल का न्हिं ।’ पासां छगू सासलं न्ववात । न्ह्याः धायेधाःसा कलाः अले मस्तय्त शनिवाः गनं चाःहिइके यंके मफइगु जुल, म्हा धाये धाःसा शनिवाः लाकां हे मलाः धाइम्ह धकाः हिस्याइगु जुल ।

उकिं जिं ‘जिउ दय्’ धकाः लिसः बिया । मचाबलय् नापं छगू हे ब्वनेकुथिइ ब्वनापिं जिपिं ल्याय्म्ह जुयावःलिसे उखेथुखे लात । गुम्हं पिने कर्किया देशय् वनाः थःगु भविष्य दयेकःवन, गुम्हं थन हे लात । गुम्हं तःमि जुयावन, गुम्हं चीमि हे जुल । जि थःगु ल्हाः चुलाः नयेमाःम्ह जुल । उपिं चाःहिलाः नःसां गाःपिं जुल ।

न्हापालिपा नं छक्वः निक्व थःगु देशय् कुहां मवःगु मखु जिमि पासा कविन्द्र । तर जिं हे त्वहचिनाः वयात नापलाः मवनागु जुल । छाय्धाःसा वयागु तच्वःगु व्यवहारनाप जिं थःत न्ह्याकेमफु । अझ धाये तःधंपिं पासापिनि पुचलय् जिं थःथम्हं तुं नाले हे मछाः । थौं शनिवाः सुथसिया च्याताः इलय् जिगु झ्याःक्वय् लाक्क हे सुरेन्द्रं मोटरसाइकल ध्याक्क दिके हल ।

‘का ’ आतक हे तयार मजूनि का, याकनं वा । मेपिं पासापिं थ्यनेधुंकल जुइ’ नाडीइ च्वंगु घडी स्वस्वं वं हथाय् चायेकल । वालय् छक्वः वइगु शनिवाः । पसः तिनाः मस्तय्त चाःहिइके यंकेगु जिगु ज्या । तर थौं जि जिगु हे ज्याय् तक्यन । मस्तय्त मेगु वालय् पित ब्वनायंके धकाः चाकु फ्ययेकाः जि हथासं हे वना ।

थँबहीया तःधंगु रेष्टुराँय् पासापिं अप्वः धयाथें वयेधुंकल । ‘अहो ! खइला हाइँ, थौं ला वा हे वइगु जुल का’ आपाः नापमलाइम्ह जि खनाः पासापिंसं सकसिनं छप्वाः म्हुतुं जितः हायेके थें यात । जि मुसुमुसु न्हिला । जिमि दथुइ नये त्वनेया नापं सुनां सुनां छु छु ज्या यानाच्वन, अले थःगु जिन्दगी गथे यानाः न्ह्याकाच्वन धयागु बारे खँल्हाबल्हा जुल ।

‘ृछन्त ला माने हे यायेमाः का बा! जिपिं गनं गन थ्यने धुंकल । छ धाःसा व हे छकू पसलय् न्हापांनिसें आःतक हे तिके जू का बाऽऽ !’ छम्ह च्वापुकाःम्ह पासां प्वाक्क हे न्ववात । जितः च्वछायाः खँ ल्हाःगु ला क्वथुनाः खँ ल्हाःगु ला जुल । जिगु ख्वाः पासापिनि न्ह्यःने ह्याउँया वल । जि मछासे च्वनावल । तुरुन्त हे छेँय् ज्या छता लुमंसे वल धकाः त्वहः चिनां अनं जि लिहां वया ।

थौंकन्हय् न्ह्यागु छगू जूसां फेसबुकय् फोटो तया हयेगु चलन । उकिं यानाः सु मनू गबलय् गन वन ? छु यानाच्वन धयागु दक्व खबर सीका कायेफु । अथे तुं जिं नं बहनी खाताय् ग्वारातुलाः फेसबुक छक्वः चायेकाः स्वया । न्हाचः नापलानागु दक्व किपात तयाहये धुंकल खनी । उमिगु ख्वाः खंलिसे जिगु पुलांगु लुमंति ताजा जुयावल ।

‘व कविन्द्र धयाम्ह ला जि स्वयाः गुलिखे आखः ब्वनेगुलिइ क्वय् लाःम्ह का । गुलि कमे याये धुंकल । जि नं वंगु जूसा वयासिबें अप्वः ला जिं हे कमे याये धुन जुइ का । छु याये । थः ला परिबन्दय् लात । सदां थथे हे का । कुगाक्क सम्पत्ति कमे याये नं फुगु मखु । नये त्वनेत हे मगाक्क मदुगु नं मखु । जिगु जिन्दगी थें लजगाः नं बिचय् लाः का’ थःथम्हं तुं नुगलय् धौबजि वायेका जिं ।

जिमि मांबौया जि याकःकाय् । दमया ल्वगि न्ह्याबलें इलिंइलिं मफयाच्वनीगु । दक्व जिं हे स्वयेमाः । अथे जूगुलिं नं जिं पासापिं थें पिने वने मफुत । पासापिनि थःगु कमाईनं निखा स्वखा छेँ न्याये धुंकल । जि धाःसा व हे पुलांगु छेँ छखा जक । थज्याःग खँ लुमना वइबलय् जिगु नुगः हियु मजूगु मखु ।

अय्नं जि याकःकाय्या नातां थःगु परिवारप्रति यायेमाःगु कर्तव्य लुमंकाः थः थम्हंतुं नुगः त्याकाच्वना ।ह ह ह
‘कविन्द्रया बौ अस्पतालय् धाःगु सिउला छं, तसकं हे तच्वः हँ । सुं मदु, आः झी हे मखा उमित स्वःवनीपिं’ सुरेन्द्रं सुथंनिसें बांमलाःगु खँ न्यंकल । न्ह्याथे हे धाःसां मचांनिसेंया जिमि पासाया बौ, इलं लाकाः स्वः वना अस्पतालय् ।

च्वास्स तुयुगु दारी बुया वयाच्वंगु, मिखा गाः वनाः नं तसकं गंसि खनेदुगु शरीर स्वये हे कन्नाचायापुसे च्वं । न्ह्यःने वनाः स्वया । न्ववायेत म्हुतु संकु थें च्वं । तर न्ववाये मजीक अक्सिजन मास्क तयातःगु दु । ख्वबि लःलःधाःगु मिखां छक्वः जिमित पुलुक्क स्वल । सखे जिमिगु ख्वालय् वया काय्या किपा लुयावल मखा जुइ । भचा सुम्क च्वना ।

तच्वःम्ह, उकीमाथि उमेर नं दयेधुंकूम्ह जुल । ‘धन्दा कयादीम्वाः, छुं जुइमखु, बुलुहुं क्वलाइ’ धकाः भलसा बिया । मेगु जिं छुं यायेफुगु मखु, उकिं जि लिहां वया । मस्तय्त गनं स्याइबलय् वा घाःपाः जुइबलय् मांबौ नं थःत हे स्याःगु थें च्वंक माया यानातइ । अथे हे यानाः ब्वलंकातःम्ह कविन्द्र थौं अपाय्च्वः मजिमगाःगु अवस्थाय् वया अबुया न्ह्यःने मदु ।

उकुन्हु तिनि वयागुलिं तुरुन्त वये मिले मजू धकाः जिमित ज्या ब्वयाहल । वयागु पहः खनाः दुनुगलंनिसें कुनुकुनु तं पिहां वल जितः । जिगु न्ह्यःने वं कमे यानातःगु सम्पत्ति दक्व फिसलय् प्वंकूगु लः जुल । अथे स्वये, जि पिने देशय् वनाः कमे याये मफुसां जिं जिमि मांबौ, जहान अले मचाखाचातय् न्ह्यःने दु । मफइबलय् छु जुल पुता ? धकाः न्यनीपिं ला दु ।

थवंथवय् न्ह्याबलें साथ दु । उकिं जिं थःथम्हं तुं गर्व तायेका । जि थेंजाःम्ह भाग्यमानीम्ह काय सु दइ धकाः थःगु नुगः त्याका ।व कविन्द्र धयाम्ह ला जि स्वयाः गुलिखे आखः ब्वनेगुलिइ क्वय् लाःम्ह का । गुलि कमे याये धुंकल । जि नं वंगु जूसा वयासिबें अप्वः ला जिं हे कमे याये धुन जुइका