धर्मपाखें फाइदा काये सयेके

विभिन्न पंगःत सामना यायेमालीगु थ्व संसारय् मनूत विभिन्नकथं असुरक्षित जुयाच्वनी । कल्पना तकं मयाःगु थुज्वःगु परिस्थितिं वइगु चित्तया विक्षिप्तता व मानसिक आघातपाखें मनूतय्गु जीवने विभिन्न कथंया दुर्घटना हयेफु । व्यापार व्यवसायपाखें हानी नोक्सानी जुइगु, पद प्रतिष्ठा गुमे जुइगु आदिया कारणं मनूत विक्षिप्त जुया विभिन्न प्रकारया मनोरोगं ग्रस्त जुयाच्वनी ।

उकिया कारणं विभिन्न ल्वचं कयेका च्वनी, वँय् जुइगु परिस्थितिइ थ्यनाच्वनी, आत्महत्या यानाच्वनी । थुजाःगु विषम परिस्थितियात सहज यायेत हे धर्मया आवश्यक खः । तर धर्मयात मात्र सैद्धान्तिक विषयया रुपय् कयाः व्यवहारय् छ्यलामच्वंपिंसं थुज्वःगु विषम परिस्थितियात सहज कथं काये फइमखु ।

धर्मय् अभ्यस्त जुइफःसा तिनि जीवनय् वइगु विभिन्न प्रतिकूल परिस्थितियात नं सहजकथं कयाः न्ह्याबलें सन्तुलित जुयाः म्वाये सइ । विभिन्न प्रतिकूलताया वावजूद शान्तिपूर्वक जीवन हने फइ । थ्वहे धर्मपाखें दइगु फाइदा खः । धर्मयात बाँलाक अभ्यास यायेमाःगु बारय् भगवान बुद्धं धयाबिज्याःगु दु ।

अत्तानं चे पियं जञ्ञा, रक्खेय्य नं सुरक्खितं
तिण्ण मञ्ञत्तरं यामं पटिजगेय्य पण्डितो ।।
अर्थात ः
थःत थम्हं यः धयागु खःसा थः गुकथं सुरक्षित जुइ धकाः न्ह्याबले बिचाः यानाच्वनेमाः ।
पण्डितपिं स्वंगू याम मध्ये छगू यामे न्ह्याबलें जाग्रत जुयाच्वनेमाः ।

थःत सुरक्षित यायेत जागृत जुइमाः धयागु बुद्धया धापुति धर्मयात सैद्धान्तिक विषयया जानकारी जक पर्याप्त मजू बरु उकियात व्यवहारय् प्रयोग यायेमाःगु खँ दुथ्यानाच्वंगु दु । जागरुक जुयाच्वनेगु वा होसपूर्वक म्वायेगु धयागु धर्मयात प्रत्येक क्षणय् प्रयोग यानाच्वनेगु खः ।
धर्मय् जुयाच्वना, धर्मया उपदेश न्यनाच्वना, अध्ययन याना सयेका सीका च्वनेगुया धात्थेंगु उद्देश्य पण्डित जुइत, विज्ञ वा विव्दान जुयाः समाजय् प्रतिष्ठत जुइत, भौतिक लाभ कायेत कदापी मखु ।

थःत सुरक्षित यायेत जागृत जुइमाः धयागु बुद्धया धापुति धर्मयात सैद्धान्तिक विषयया जानकारी जक पर्याप्त मजू बरु उकियात व्यवहारय् प्रयोग यायेमाःगु खँ दुथ्यानाच्वंगु दु । जागरुक जुयाच्वनेगु वा होसपूर्वक म्वायेगु धयागु धर्मयात प्रत्येक क्षणय् प्रयोग यानाच्वनेगु खः ।

थुजागु उद्देश्य पुर्ति यायेत जक धर्मयात प्रयोग यानाच्वन धाःसा उमिगु जीवनय् छुं कथं नं रुपान्तरण जुइ मखु । भगवान बुद्धया धापू कथं धर्मया खँ धयागु न्यनेत व कनेत जक मखु । न्यनेगु कनेगु आवश्यक खः तर उकिइ जक लिकुना च्वनेगु धयागु श्रुतमय ज्ञानय् जक तक्यनेगु खः । अथे धयागु सामान्य जानकारी जक प्राप्त यायेगु खः ।

श्रुतमय ज्ञानपाखेँ धर्म अभ्यास यायेगु लागि प्रेरणा प्राप्त यायेगु बाहेक थुकिं जक जीवने छुं ह्युपाः वइगु मखु । सैद्धान्तिक पक्षया ज्ञाता जक जुयाः अभ्यास मयाःपिं मनूत, सैद्धान्तिक पक्ष मसिउपिं मनूतय्गु मानसिक स्थिति स्वयां छुं मपाइगु व छुं न्यना मतःपिनिगु जीवन गथे खः अथेहे उमिगु जीवन असुरक्षित धकाः भगवान बुद्धं कनाबिज्याःगु दु ।

भगवान बुद्धं पराभव सुत्रे कना बिज्याःगु दु ः
सुविजानो भवं होति सुबिजानो पराभवो
धम्मकामो भवं होति धम्म देसी पराभवो ।

सः सिउपिं मनूत उन्नति नं जुइफु पतन नं जुइफु । सैद्धान्तिक विषयस जानकारी दयेकाः धर्मानुकुल आचरण याःसा उन्नति जुइगु तर सः सियाः नं धात्थें धर्मयात नाला मकाल वा दैनिक जीवने धर्मानुकुल आचरण मयाःसा उज्वःपिनिगु पतन जूगु आपालं उदाहरण बुद्धं कना विज्यागु दु ।

बुद्धं सुविजानो पराभवो, धयाबिज्याःगु या अर्थ सैद्धान्तिक ज्ञान दुपिं तर थःगु जीवने छ्यलेमफुपिं ज्ञान मदुपिं थें हे पतन जुइफु धयाबिज्याःगु खः। वसपोलं अझ थुइका बिज्यात कि धर्मया सैद्धान्तिक पक्षया बारे जक जानकारी प्राप्त यानाः उकियात हे उपलव्धी तायेका च्वनीपिं धवःचा समान खः गुकिं विभिन्न प्रकारया केँ, तरकारी तुइगु याइ तर उकिया सवाः कायेगु शक्ति दइ मखु ।

यावजीवम्पि चे बालो पण्डितो पयिरुपासति ।
नसो धम्मं विजानाति दब्बी सूपरसं यथा ।।
अर्थात ः
धवःचां केँया सवाः मथुइ थें धर्मयात जीवने मछ्यलिपिं मूर्खपिंसं जीवनकाछि पण्डितपिनिगु संगत याःसां नं धर्मया मर्म सीके फइ मखु ।
धर्मया सैद्धान्तिक पक्षयात जक महत्व बियाच्वंपिं धयापिं सा जःवनीपिं साजवाः जक खः, सुना दुरु त्वने खनी मखु तर धर्मयात न्हिथं अभ्यास याना जुइपिं जक साया दुरु त्वने खनीपिं साया मालिक थें खः गुपिंसं धर्मरसयात ग्रहण यानाः धात्थेंगु सुखशान्ति लाभ यानाः कायेफइ धकाः नं वसपोलं ध्वाथुइकाबिज्यात ।

धर्मय् जुइगुया मू लक्ष्य धयागु थुकियापाखें धात्थेंगु फाइदा कायेगु लागिं हे जुइमाः । अलेतिनि धर्मय् जुयागुया औचित्य दइ । तर फाईदा कायेगु धयागु समाजय् प्रतिष्ठित जुइगु, सः सिउ धायेका विभिन्न सभा समारोहस थःत ब्वयेगु अवसर कायेगु , विभिन्न धार्मिक संघसंस्थाय् पदाधिकारी जुया देश विदेश भ्रमण यायेगु कथंया अवसर आदि भौतिक लाभ कदापि मखु ।

अज्याःगु विषयय् जक मन क्वसायेका च्वन धाःसा धर्मपाखें प्राप्त जुइगु महान उपलव्धी पाखें तापाका च्वनेमाली । उगु महान उपलव्धि धयागु मनोविकार मदयेका म्वायेगु, सकसियां प्रति मैत्रि, करुणा, मुदित जुया म्वायेगु , न्ह्याथें जाःगु विषम परिस्थितिइ नं समतापूर्वक म्वायेगु, थुकथं सम्पूर्ण दुःखयात मदयेकाः शान्तिपूर्वक म्वायेगु ख ः ।

धर्म अभ्यास याना हे जक थुज्वःगु शक्ति प्राप्त जुइगु खः । मखुसा विषम परिस्थितिइ धर्मया सैद्धान्तिक ज्ञान छखे थः छखे जुयाः उकिया लाभ काये फइ मखु ।‘दिट्ठ धम्म सुख विहारी’ अर्थात धर्मयात खंकाः सुखपूर्वक विहार यायेगु हे बुद्ध शिक्षाया मूल मर्म खः । धर्मया थनया थनहे फल बीगु सांन्दृष्टिक स्वभाव, समय बिते मजुइवं फल बीगुुु अकालिको स्वभाव, थन वयाः स्वः वा धकाः क्यने ज्यूगुुु एहिपस्सिको स्वभाव केवल धर्मया अभ्यस्तपिंसं जक सीके फइगु खः ।

धर्मया बारय् श्रुतमय ज्ञान जक दयेका, सैद्धान्तिक पक्षया पण्डित व विव्दान धायेका जुइगु सिबेेंं, उकिं प्राप्त जुइगु अल्पकालीन भौतिक फाइदा सिबेँ धर्मयात सम्यक् चिन्तन यानाः व अभ्यास याना प्राप्त जुइगु निर्मल मानसिक अवस्था हे धात्थेंया दुकुलुगु उपलबिध खः । उकिं जक मनूतय्त धात्थेंयागु शान्ति प्राप्त जुइ ।

थुकियात हे भावनामय प्रज्ञा धकाः बुद्धं कनाबिज्याःगु खः । थुकिं मनूतय्गु मानसिक स्तर थकया बी । न्ह्याथेंजाःगु प्रतिकूल परिस्थितिइ नं सहज रुपं म्वाये फइगु कला सीकेफइ । थ्वहे बुद्धशिक्षाया मूल मर्म खः । धर्मपाखें फाइदा काये सयेकेगु थुकथं हे खः ।