ख्यालि न्हिली

सुपर मार्केटय् छम्ह मचाया मां छखे लात । व गःपः हे चबुइ थें च्वंक हाल— ‘पुष्पा ! पुष्पा !’
आखिरय् वया मामं वं सःतूगु ता हे ताल । अले व ब्वाँय् ब्वाँय् काय दुथाय् थ्यंकः वल । वं काययात घय्पुल अले मायां जाःगु सल्र धाल— ‘थथे नां कयाः नं सःती ला सुनां ? ममी धाइ का ।’
‘जिं सिउ’– कायम्हं धाल— ‘तर थ्व मार्केट ला ममीतय्सं हे जायाच्वंगु दु ।
ह्ह्ह्
‘छिकपिनि काय थुलि नालायक कि’— क्लास टिचरं छम्ह विद्यार्थीया अभिभावकयात कनाच्वन— ‘यदि क्लासय् थ्व छम्ह हे जक विद्यार्थी खःसां सेकेन्ड वइ ।
ह्ह्ह्
‘सर, जि छिकपिनि म्ह्याय् पिंकिलिसे ब्याहा याये मास्ति वः ।’
‘छं’— अबुम्ह्ं कडा सलं धाल— ‘परिवारया बोझ क्वबी फु ला ?’
‘ज्यउ, फु ।’
‘विचाः या । जिमिगु परिवारय् पिंकि बाहेक हे झिंछम्ह दु ।’