वसः ही अःपु चित्त यचुके थाकु

प्रज्ञा चक्षु निंतिं विपश्यना
दुराचरण मयासे सुचरित धर्मया आचरण याये माल । धर्मचारी ब्यक्तिं थ्व लोकय् तथा मरण जुइधुंकाः परलोकय् नं निंगु थासय् सुखपूर्वक जीवन यापन याइगु जुल । गुम्ह न्हापा प्रमाद याइम्ह जूसां नं लिपा वयाः वं प्रमाद यायेगु त्वःतल कि सुपाचं मुक्त जूम्ह चन्द्रमां थें वं
थ्व लोकयात मार्गदृष्टि प्राप्त जुयाः प्रकाशित याइगु जुल । थ्व लोकय् मनूत प्रज्ञा चक्षुया अभावं अन्धा प्राणी कथं जुयाच्वन । कम जक मनुखं विपश्यनापाखें प्रज्ञाचक्षु नं स्वये फुगु जुल ।
लोकधिपति सिबें च्वय् स्रोतापत्ति
धर्म सत्ययात ल्वःमंका (अतिक्रमण यानाः) गुम्ह मनुखं मखुगु खँ ल्हाइ तथा गुम्हेसिनं परलोकप्रति वितृष्णा तइ, अज्याःपिं मनूतय्गु लागिं उमिसं संस्कारय् याये मफुगु धइगु छुं नं पाप मदु । कन्जुस मनूत वास्तवय् देवलोकय् वनी मखु । मूढ मनूतय्सं निश्चिय नं दानया प्रशंसा याइ मखु । धीर (पण्डित) ब्यक्तिं दानयात अनुमोदन यायां वहे सत्कर्मया आधारय् उपिं परलोकय् नापं सुखी जुइगु जुल । सम्पूर्ण पृथ्वीया छत्रछाया राज्यप्रति अथवा स्वर्गया गमनप्राप्ति अथवा दक्व लोकया आधिपत्य स्वयाः स्रोतापति फलया प्राप्ति तःधं जुइगु जुल ।
चित्त विशुद्ध दुष्कर
गुम्हेसिगु विजययात अजीतय् परिणत याये फइ मखु, गुगुपाखें त्याःगु राग, द्वेष, मोह आदि लिहां वयाः हानं संसारय् वइ मखुत, थज्याःगु आपद (स्थान) मदुगु अनन्त गोचर (अनन्तयात स्वयेफुम्ह) सर्वज्ञ बुद्धयात गुगुं नं पद (उपाय) द्वारा मोहित याये फइ मखु । गुम्ह धीर (पण्डित) जन ध्यानय् लगे जुयाच्वनीम्ह जुल, अले गुम्ह निष्क्रमण (त्याग) तथा उपशमनय् लगे जुयाः च्वनीगु जुल, अज्याःम्ह स्मृतिमान सम्बुद्धपिनिगु देवतापिंसं नं स्पृहा (अभिलाषा) याइगु जुल । मनुष्ययोनि जन्म काये धइगु कठीन जुल । मनू जुयाः नं म्वानाच्वनेगु कठीन जुल । सद्धर्मया

श्रवण याये खनीगु नं कठीन खः । अले बुद्धपिनिगु उत्पत्ति जुइ धइगु अतिकं कठीन जुल । फुक्कं किसिमया पाप कर्मत मयायेगु, कुशल (पुण्य) कर्मत मुंका तयेगु, अले थःगु चित्तयात परिशुद्ध याना तयेमाःगु जुल ।
क्षीणास्रव जुयेगु निंतिं
क्षमाशीलता परम तप खः अले सहनशीलता नं परम तप खः । बुद्धजनपिंसं निर्वाणयात उत्तम धयातल । प्रवजित जुयाः मेपिन्त घात (स्याये) मजिउ अले मेपिंत सते याइपिं मनू श्रमण जुइ फइ मखु । सुयातं नं निन्दा मयायेगु, सुयागु नं घात मयायेगु, प्राति मोक्षपाखें थःत सुरक्षित याना तयेगु, थःगु नसाया मात्रा सीका तयेगु, एकान्तय् द्यनेगु अले थःगु चित्तयात एकाग्र यायेत साधनाया प्रयत्न यानाच्वनेगु थ्वहे बुद्धपिनिगु शासन खः । लुँया पाँय्म्वहया वर्षा जूसां नं काम भोगपाखें तृप्त जुइ फइ मखु । पण्डितजनया काम भोग अल्पस्वादवाला व दुःखदायी जुइ धइगु खँ सीकाच्वनीगु जुल । थज्याःपिं पण्डितजनं
दिव्य कामभोगया आनन्द कायेगु नापं इच्छा
याइ मखु । बरु सम्यक सम्बुद्धया श्रावक जूगुलिं थःगु तृष्णायात क्षय यायेत हे रत जुयाच्वनीगु जुल ।
चतुआर्यसत्य उत्तम शरण
वास्तवय् मनूत भयया कारणं यानाः पर्वतय्, वनय् आराम (उद्यान) थासय्, सिमाय्, चैत्यय् आदि थज्याःगु थाय्या शरणय् वनीगु जुल । तर वास्तवय् थज्याःगु शरण मंगलकारी जुइ मखु, थज्याःगु शरण उत्तम जुइ मखु । थज्याःगु शरणय् वनाः दक्वं दुःखं मुक्त जुइ फइ मखु । गुम्हेसिनं बुद्धया, धर्मया अले संघया शरणय् वनाः प्यंगू आर्यसत्ययात सम्यक प्रज्ञापाखें स्वइ । १) दुःख सत्य २) दुःख समुदय सत्य ३) दुःख निरोध सत्य ४) दुःख निरोध मार्ग सत्य । वास्तवय् थ्वहे मंगलदायक शरण खः । थ्वहे उत्तम शरण खः । थज्याःगु शरणय् वनीम्ह व्यक्ति दक्वं दुःखं मुक्त जुइगु जुल ।
अपरिमित पुण्यया श्रोत
श्रेष्ठ (बुद्ध) पुरुषया जन्म अति दुर्लभ जुइ, वसपोल सर्वत्र जन्म जुइ मखु । गन थज्याःपिं धीर पुरुष जन्म जुइ, अनया कूलय् सुखया वृद्धि जुइ । बुद्धया उत्पत्ति सुखदायी जुइगु जुल । सत्धर्मया उपदेश न्यने दुगु सुखदायी जुइ, संघया एकता सुखदायी जुइ, सुमार्ग नापं च्वनाः यानागु तपं सुखदायी जुइगु जुल ।
पुज्य, योग्य व पुजनीय (अथवा पुजा यायेगु योग्य) बुद्ध अथवा बुद्धया श्रावक (शिष्य) गुम्हेसिनं नां व रुपया भव प्रपंचयात त्याकेधुंकल अले शोक तथा ख्वयेगु हालेगु क्षेत्रपाखें पार यायेधुंकल । निर्वाण कायेधुंकूपिं अले अज्याःगु जसयात गन नं भय जुइ मखुत अथवा निर्भयी जुइ धुंकूपिंत पुजा यायेगुया पुण्य परिणामया गणना थुलि हे जक धकाः धाये फुपिं दइमखुत । अस्तु ।
(श्रोत ः धम्मपद । अनुवादक ः वेदनाथ आचार्य)

सम्बन्धित बुखँ

LEAVE YOUR COMMENTS